Nou, wat denk je ervan? Ben jij jaloers op een ster? Dit is natuurlijk best een rare vraag. Want het is helemaal niet duidelijk wat ik hier precies mee bedoel. Het is in principe maar een halve zin. Dit is iets wat vaak zo gebeurd. Mensen hebben allerlei ideeën in hun hoofd en hebben snel het idee dat wat ze zeggen duidelijk is voor de ander. Terwijl dit helemaal niet kan natuurlijk. Want je kunt nu eenmaal niet bij de ander in zijn of haar hoofd kijken. En dan heb je aan zo’n halve zin niet genoeg… Als je wilt dat de ander weet wat je bedoelt en als je een fatsoenlijk antwoord terug wilt hebben, dan begint het met duidelijke communicatie!
Hoe merk je jaloersheid eigenlijk op?
Maar goed, daar gaat het deze keer niet over. De vraag die ik eigenlijk stelde is; stel je hebt een restaurant, ben jij dan jaloers op een ander restaurant dat een Michelin ster uitgereikt of erbij krijgt? Deze zin is duidelijker he? Dan weet je wat ik bedoel. Nu kan het natuurlijk zijn dat het niet gemakkelijk is om te antwoorden, dat klopt. Maar dat wil niet zeggen dat je er niet over na kunt denken. Je kunt denken aan momenten dat je al eens jaloers was. Welke momenten zijn dat? Is dat als iemand meer spullen heeft dan jij hebt? Of gaat het meer om wat iemand anders kan, wat jij niet kunt? Zo kun je natuurlijk op allerlei manieren jaloers zijn.
Het is niet altijd zeker dat je in de gaten hebt dat je jaloers bent. Soms merk je wel op dat er iets in je lichaam verandert en kun je niet achterhalen waar dit vandaan komt. Dit heeft ook wel te maken met het feit dat we vaak gewoon maar door gaan, zonder na te denken of stil te staan bij wat er gebeurt. We merken wel iets op, maar doen er dan verder niets mee. Je kunt dan bijvoorbeeld kortaf reageren naar anderen toe, boos worden of gaan huilen. Als je dan doorgaat en dit gevoel negeert, weet je het de volgende keer nog niet. Dus sta daar eens bij stil. Kijk goed om je heen wat er gebeurd is, in welke situatie je nu bent. Wat vind je daarvan? Dat zijn heel veel vragen, ik weet het, maar alleen dan kom je dieper in je kern. Want wat maakt nu dat je je bijvoorbeeld verdrietig voelt. Voel je je alleen, voel je je niet gezien, voel je je aangevallen. Het kan echt van alles zijn. Kijk even naar welke behoefte je hebt, wat zou je nu prettig vinden. Alles is goed, dus ben eerlijk naar jezelf toe, anders kom je er nooit uit. Het kan zijn dat je tot de conclusie komt dat jij ook wel zo’n ster zou willen. Je werkt zo hard en doet ontzettend je best iedere dag weer. En toch heeft een ander wel een ster en jij niet!
Veel vragen
Zoals ik al zei, stel ik veel vragen deze keer. De ander kan een ster krijgen; waar heeft dit mee te maken? Wat of hoe doet diegene iets, waardoor hij recht heeft op deze ster. En ook; wat doe jij waardoor je de ster nog niet hebt. Kún je hem überhaupt wel krijgen, heb je daar de kwaliteiten voor, heb je de apparatuur die hiervoor nodig is. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Met doorvragen kom je tot de kern.
Vragen stellen is ook onderdeel van de communicatie waar ik het eerder over had. Je kunt beter vragen stellen, dan alleen informatie geven of iets mededelen aan de ander. Op het moment dat je vragen gaat stellen, kom je achter de ideeën en wensen van de ander. Ook kan de ander na denken over hoe het voor hem/ haar is. Dan weet je ook direct dat diegene het ook beter zal onthouden.
Ik weet niet hoe het bij jou is… Maar als ik alleen informatie krijg en er niets mee hoef te doen dan ben ik de draad zo kwijt! Dan hoor ik het wel en pik het ook echt wel op, maar toch ben ik het dan altijd zo weer vergeten. Terwijl als ik er zelf over na heb moeten denken, dan blijft het hangen. Dan komt het later nog wel eens voorbij “fietsen” – het leeft dan meer. Onthoud dit als je met anderen contact hebt; ben duidelijk en stel vragen!
Jaloers
Ook nog even terugkomend op het jaloers zijn. Als je dus merkt dat je jaloers bent op iets, klopt het dan ook om jaloers te moeten zijn? Waar is het op gebaseerd? Op hetgeen zoals jij het bedacht hebt of gaat het echt om feiten die je met elkaar vergelijkt? Als je beoordeelt op allerlei kwaliteiten, is het dan iets om jaloers op te zijn omdat het niet gelukt is? Of is het dan juist een uitdaging om er de volgende keer weer naar toe te werken? En als je weet dat je zover nooit kunt komen, is het dan reëel om jaloers te zijn? Is het dan niet gewoon een feit dat dit voor jou niet weggelegd is. Is het niet zo dat er dan andere dingen zijn die jij wél goed kan? En misschien vind je dit lastig zeggen van jezelf. Toch weet ik zeker dat er ook over jou genoeg zaken te melden zijn waar je goed in bent en wat jou gemakkelijk af gaat. Daar kunnen anderen weer jaloers op zijn 😉